Wydarzenia

KWIETNIOWE CENTRUM KULTURY DLA KLAS 4-6

Zaczarowany świat wyobraźni

Dzisiejsze Centrum Kultury, które poprowadziła pani Marta Kornowicz to świat baletu.

W pierwszej części obejrzeliśmy czarodziejski balet Maurycego Ravela „Dziecko i czary” (L'Enfant et les Sortileges) w fascynującej choreografii Jiriego Kiliana. Przedstawienie Holenderskiego Teatru Tańca z 1986 roku.

Baśniowa opera Maurice'a Ravela z morałem. Inspiracją do jej napisania w 1924 była sztuka teatralna Sidonie-Gabrielle Colette. W pierwszym obrazie jednoaktowego utworu nieposłuszny i krnąbrny chłopiec, za karę zostaje przez mamę zamknięty w pokoju. Ze złości niszczy znajdujące się w pomieszczeniu przedmioty. W pewnym momencie meble, zegary, postaci z książki, filiżanka i inne rzeczy ożywają – skarżąc się i grożąc dziecku. W następnym obrazie domowe koty wprowadzają dziecko do ogrodu. 
Tu skrzywdzone przez dziecko zwierzęta i rośliny chcą ukarać dręczyciela. Chłopiec lituje się nad zranioną wiewiórką i ze współczuciem opatruje jej ranę. Zwierzęta dostrzegają skruchę, wybaczają dziecku i pozwalają mu na powrót do mamy.

Po przerwie zobaczyliśmy balet „Piotruś i Wilk” symfonicznej bajki Siergieja Prokofiewa w choreografii Matthew Harta.
Wykonanie: Uczniowie The Royal Ballet School.

„Piotruś i Wilk” to opowieść, w której każda postać jest reprezentowana przez jeden z instrumentów orkiestry. Ptaszek przez flet, kaczka przez obój, kot przez klarnet, wilk przez rogi, Piotruś – nasz bohater – przez instrumenty smyczkowe, dziadek przez fagot, a strzały myśliwych przez kotły i wielki bęben.

Zachęcamy do obejrzenia baletu "Piotruś i Wilk"

KWIETNIOWE CENTRUM KULTURY DLA KLAS 7-8

Dużymi krokami zbliża się tegoroczny egzamin 8-klasisty. Na liście lektur obowiązkowych na egzaminie znalazło się m.in.: „Quo vadis" autorstwa Henryka Sienkiewicza.

Na dzisiejszym Centrum Kultury, które poprowadziła pani Beata Chwedorzewska obejrzeliśmy film historyczny „Quo vadis” z 2001 roku w reżyserii Jerzego Kawalerowicza (na podstawie powieści Henryka Sienkiewicza) w rewelacyjnej obsadzie: Paweł Deląg, Magdalena Mielcarz, Bogusław Linda, Danuta Stenka, Franciszek Pieczka, Michał Bajor, Krzysztof Majchrzak.
Po pokazie mieliśmy okazję porozmawiać o tym, jak zostały przedstawione czołowe postacie i czym różni się film od książki.

KWIETNIOWE CENTRUM KULTURY DLA KLAS 0-3

Co to jest wielogłos?

Muzyka chóralna wielogłosowa, wielochórowa - jak to się zaczęło w renesansie. Kulturę renesansu cechowało odkrycie greckich i rzymskich ideałów. W muzyce dominowała religijna, wokalna muzyka polifoniczna a cappella (chór bez towarzyszenia instrumentów). Istotą polifonii jest równoczesne prowadzenie kilku równorzędnych głosów wokalnych. Wszystkie głosy są równie ważne.

Przykłady muzyczne: Josquin dés Prés – kompozytor i śpiewak flamandzki, włoski kompozytor - Giovanni Pierluigi da Palestrina oraz Orlando di Lasso, franko-flamandzki kompozytor późnego renesansu. 

Stile Antico - Josquin des Prez: Ave Maria, Virgo Serena
https://www.youtube.com/watch?v=xGkb5KFwx1I

O virgo prudentissima (Josquin des Prez)
https://www.youtube.com/watch?v=TKH7eByg28I

Palestrina | Missa Papae Marcelli - Dresdner Kammerchor
https://www.youtube.com/watch?v=KSmT4VIjEtI

Ola, O che bon echo Chamber Singers
https://www.youtube.com/watch?v=Wyo43D6NHII

Orlando di Lasso: Chi chi li chi (performed by the EVCH)
https://www.youtube.com/watch?v=tLmmyh6JJVA

MARCOWE CENTRUM KULTURY DLA LICEUM

Dzisiejsze spotkanie składało się z dwóch części tematycznych. W pierwszej, którą poprowadziła pani Beata Chwedorzewska obejrzeliśmy dwie interpretacja znanego baletu „Święto wiosny”.

Pierwszy spektakl był rekonstrukcją baletu z choreografią Wacława Niżyńskiego z 1913 roku do libretta Igora Strawińskiego i Nikołaja Roericha w wykonaniu Baletu i Orkiestry Teatru Maryjskiego w Petersburgu. Balet zarejestrowany został w czerwcu, 2008 roku.

Druga interpretacja „Święta wiosny” („Le Sacre du printemps”) w choreografii Piny Bausch, wybitnej niemieckiej tancerki oraz choreografki tańca współczesnego.

Po pokazie dyskusję poprowadził pan Krzysztof Chlipalski o tym co łączyło, a co różniło oby spektakle i jakie wywołało w nas emocje.

W drugiej część Centrum Kultury obejrzeliśmy zarejestrowany koncert w zakopiańskim kościele, III Symfonia op. 36 „Symfonia pieśni żałosnych” Henryka Mikołaja Góreckiego. Dzieło powstało pod wpływem słów wyrytych na ścianie więziennej celi w kwaterze Gestapo podczas II wojny światowej przez Helenę Błażusiak: ”Mamo, nie płacz, nie. Niebios Przeczysta Królowo, Ty zawsze wspieraj mnie. Zdrowaś Mario”.

W 1992 roku wydawnictwo Elektra Records opublikowało symfonię w wykonaniu London Sinfonietta i umieściło na amerykańskiej i brytyjskiej liście przebojów z muzyką poważną. Symfonia Góreckiego trafiła na czołowe miejsca, a płyta sprzedała się w ponad milionowym nakładzie.