Wydarzenia

LISTOPADOWE CENTRUM KULTURY DLA KLAS 0-3

Polska muzyka średniowiecza - omówienie pierwszych polskich kompozytorów (Wincenty z Kielczy, Mikołaj z Radomia) i najważniejszych utworów średniowiecznej muzyki polskiej:

„Gaude, Mater Polonia” (polski średniowieczny hymn ku czci św. Stanisława ze Szczepanowa skomponowany do słów Wincentego z Kielczy),

„Bogurodzica” (średniowieczna polska pieśń religijna i najstarszy zachowany wraz z melodią polski tekst poetycki)

„Pieśń Wojów Bolesław Krzywoustego” Galla Anonima (jedna z najstarszych pieśni polskich) w interpretacji Czesława Niemena.

LISTOPADOWE CENTRUM KULTURY DLA LICEUM: JAK SŁUCHAĆ MUZYKI WSPÓŁCZESNEJ?

Listopadowe Centrum Kultury dla Liceum to spotkanie z muzyką i Jerzym Kornowiczem, kompozytorem, pianistą, animatorem kultury muzycznej, wykładowcą, dyrektorem Międzynarodowego Festiwalu Muzyki Współczesnej „Warszawska Jesień”, odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2014) oraz Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2016).

Jerzy Kornowicz Studiował kompozycję u Tadeusza Bairda i Mariana Borkowskiego w Akademii Muzycznej w Warszawie oraz u Louisa Andriessena w Konserwatorium Królewskim w Hadze.

Jego utwory prezentowane były na Warszawskiej Jesieni, Światowych Dniach Muzyki, Radiowym Festiwalu BBC,
festiwalach w Middelburgu, Cheltenham, Paryżu, Lille, Bukareszcie, Mińsku, Kijowie, Odense, Nowym Jorku i Tokio.

Obok pracy twórczej Jerzy Kornowicz prowadzi szeroką działalność społeczną i organizatorską. Był przewodniczącym Koła Młodych Związku Kompozytorów Polskich (1988-90), członkiem Zarządu Polskiego Towarzystwa Muzyki Współczesnej (1989-92 i 2002-07). W latach 2003-2015 był prezesem Związku Kompozytorów Polskich.

Brał udział w powołaniu Europejskiego Forum Kompozytorów w Wiedniu oraz Europejskiego Porozumienia Kompozytorów i Autorów w Brukseli. Był jurorem w konkursach kompozytorskich im. Witolda Lutosławskiego w Warszawie, im. Karola Szymanowskiego w Warszawie i im. Grzegorza Fitelberga w Katowicach.

Wykładał na Uniwersytecie im. Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie, a gościnnie na wielu uczelniach polskich i zagranicznych. Jest projektodawcą „Akademii dźwięku” – serii koncertów muzyki współczesnej prezentowanych w warszawskich szkołach.

Od 1994 roku zajmuje się animacją muzyczną w szkołach Stowarzyszenia Kultury i Edukacji w ramach projektu Centrum Kultury.

W latach 2003-2015 prezes Związku Kompozytorów Polskich. W 2008 otrzymał Nagrodę Stowarzyszenia Autorów ZAiKS za zasługi w dziedzinie promocji muzyki polskiej.

Na spotkaniu mieliśmy okazję poznać twórczość naszego Gościa - muzykę skomponowaną do spektakli teatralnych, filmów oraz songów i piosenek. 

PAŹDZIERNIKOWE CENTRUM KULTURY DLA LICEUM: ARTYSTYCZNY FILM ANIMOWANY

„ZABIJ TO I WYJEDŹ Z TEGO MIASTA” (2019’)

scenariusz i reżyseria: Mariusz Wilczyński
muzyka: Tadeusz Nalepa

Autobiograficzna impresja, reminiscencja obrazów z dzieciństwa, w której odżywa wspomnienie nieżyjących rodziców i rodzinnego miasta Łodzi.

Film zdobył 17 nagród, w tym 4 Orły w kategorii: Najlepszy film, muzyka, scenariusz, dźwięk oraz Złote Lwy za Najlepszy Film dla Mariusza Wilczyńskiego.

„ŁAGODNA” (1985’) 

scenariusz i reżyseria: Piotr Dumała

Film animowany oparty na opowiadaniu Fiodora Dostojewskiego pod tym samym tytułem. Tworząc filmową wersję, Dumała opracował technikę animowania na pomalowanych na czarno płytach gipsowych.

PAŹDZIERNIKOWE CENTRUM KULTURY DLA KLAS 4-6

W roku szkolnym 2022/2023 nową przestrzenią dla Centrum Kultury jest Kino Wisła. Daje nam to nam możliwość pokazania filmów, spektakli oraz wirtualnych wycieczek po muzeach na dużym ekranie.

Na pierwszych zajęciach poznaliśmy mało znaną baśń Jana Christiana Andersena - „HISTORIA NAMNIEJ PRAWDOPODBNA” w dwóch interpretacjach - słuchowiska (Słowo Szczęścia) oraz opery dziecięcej, do której muzykę napisał zaprzyjaźniony ze SKiE - Jerzy Kornowicz.

Opera w 3 aktach i 11 przestrzeniach dla młodych widzów na motywach baśni „Historia najmniej prawdopodobna” Hansa Christiana Andersena, na śpiewaków-solistów, chór, tancerzy, zespół instrumentalny lub małą orkiestrę symfoniczną oraz projekcje audio i video.

Bohaterem opery jest Czas i jego widomy kształt - Zegar zamieszkujący na baszcie budynku Opery na Zamku. To Czas i jego właściwości są czymś najmniej prawdopodobnym. Zaś Zegar jest jednym z jego reprezentacji, także świadkiem czasu działania, instrumentem stwarzania dziejów w wymiarze generalnym, zaś ukazywania obrazów w czasie spektaklu. 

Spektakl jest opowieścią o czasie, jego krążeniu, symbolice, o naszym ludzkim zamieszkiwaniu w czasie. Opowieść ta uwypukla potrzebę zrozumienia czasu, odnajdywania się w nim i nietracenia go. Czas jest bowiem życiodajny, porządkujący nasze istnienie, jest naszym domem.

Spektakl opowiada o wynalazku - dziele młodego Zegarmistrza, zaprezentowanym w konkursie na rzecz najmniej prawdopodobną ogłoszonym przez znudzonego Króla zasobnej w dźwięki muzycznej krainy. Zegarmistrz konstruuje mechanizm ukazujący obrazy 12 godzin odnoszących się do ludzkiego życia. Obrazy te ukazują się w wielu pomieszczeniach gmachu Opery na Zamku.

Widzowie, aby zapoznać się z tymi obrazami opuszczają sale widowiskową, przemieszczają korytarze budynku, podążają od sali do sali. Niestety, cudowne urządzenie Zegarmistrza zostaje zniszczone przez ostatniego uczestnika konkursu - Tinpu-Młota, który w dziele destrukcji niszczy zegar. Zniszczenie zegara ma umożliwić Tipu-Młotowi narzucenie Krainie nowego porządku i objęcie nad nią i jej obywatelami władzy. Tinpu wprowadza do Krainy nowomowę i chce, aby Kraina była miejscem wyizolowanym od świata, od czasu powszechnego. Aby Kraina rządziła się czasem własnym  i własnymi tylko prawami na pozór służącymi jej mieszkańcom, w istocie ograniczającymi ich w poznaniu i rozwoju. Mieszkańcy - muzycy zaczynają się nudzić pieśniami sławiącymi Krainę pod rządami Tinpu - Młota. Przepływ czasu ulega zachwianiu. Muzyka i inne formy wyrazu stają się „wykrzywione”, pozbawione sensu, dziwaczne i chore. 

Na szczęście w momencie przejmowani pełni władzy przez Tinpu - podczas jego ślubu z Królewną - zegar i jego konstruktor - Zegarmistrz wracają. Na pozór z niebytu, zaś w istocie odrodzeni siłą natury rzeczy, z „ludzkich serc”. Destrukcja i wrogość wobec innych powodowana ślepą siłą władzy Tinpu przegrywa z naturą człowieka i jego zmysłem etycznym. Powracający zegar przywraca ład i sens. Mieszkańcy muzycznej krainy odzyskują siebie. Zorientowali się, gdzie leży wartość i dźwiękowa harmonia. Wszyscy czegoś się nauczyli: lepiej czasu nie tracić, bo traci się życie. Życie muzyki i wszelakie, własne i wspólne. Historia opowiedziana jest w sposób lekki i z humorem. Bowiem opera jest tutaj po części i raczej musicalem, a rola piosenek jest w niej nader wyeksponowana.