Wydarzenia

LISTOPADOWE CENTRUM KULTURY DLA KLAS 0-3

Jak to się zaczęło? Muzyka starożytna i średniowieczna.
Powtórzenie informacji z poprzednich lat.

Muzyka w starożytnej Grecji pełniła bardzo ważną rolę w życiu publicznym, towarzyszyła również uroczystościom prywatnym i umilała spędzanie wolnego czasu.

Najciekawszymi instrumentami epoki starożytnej były instrumenty szarpane, takie jak: kitara, lira, harfa, magedis, monochord. Do instrumentów blaszanych zaliczyć można trąbę oraz  róg, a do dętych: aulos, flet oraz fletnia Pana.

Kolejną epoką, którą omawialiśmy pod kontem muzyki było średniowiecze. We wczesnym okresie średniowiecza muzyka służyła do chwały Boga. Najczęściej wykonywanym rodzajem śpiewu był chorał gregoriański, jednogłosowy śpiew liturgiczny. Najstarszą polską pieśnią religijną, która powstała w epoce średniowiecza jest „Bogurodzica".

OPOWIEŚĆ "LALA. HISTORIA PEWNEGO CUDU"

Klasa 3a i 3j wybrały się dzisiaj na spektakl „Lala. Historia pewnego cudu” w ramach 18. Międzynarodowego Festiwalu Sztuki Opowiadania „Podaj dalej”.

„LALA. HISTORIA PEWNEGO CUDU"
Beata Frankowska, Robert Lipka

Opowieść na podstawie autobiografii ocalałego z Holokaustu Romana Kenta "Jedynym wyjściem była odwaga" (Biblioteka Centrum Dialogu im M. Edelmana, Łódź, 2020) i książeczki dla dzieci „Mój pies Lala” tego samego autora. Historia niezwykłej przyjaźni chłopca i psa w trudnych czasach trafiła do opowiadaczki Beaty dzięki Marianowi Turskiemu, który był przyjacielem Romana Kenta ze szkolnej ławy i z łódzkiego getta. Według autora, „jest to opowieść o dzieciach i ich ukochanym psie, lecz przede wszystkim... w rozumieniu dziecka, którym byłem, historia Lali jest historią cudu".

Dzięki sile opowieści przeniesiemy się do przedwojennej Łodzi i będziemy przeżywać małe radosne przygody z Romkiem, jego rodzeństwem i Lalą. A kiedy przyjdzie trudny czas wojny, to Lala nauczy małego Romka, czym jest prawdziwa miłość i czym jest doświadczenie utraty. Gdy rodzina znajdzie się w getcie, Lala da małemu chłopcu nadzieję i siłę na przetrwanie. 

Dlatego, choć minęło już tyle lat od tamtych wydarzeń, Lala wciąż żyje w rodzinnej pamięci dzieci i wnuków Romana Kenta. Posłuchajcie jej historii i wy, by zagościła również w waszych sercach i przyniosła Wam wzruszenie i siłę, których wszyscy potrzebujemy.

Scenariusz i opowiadanie: Beata Frankowska
Muzyka (akordeon i śpiew): Robert Lipka

"MIĘDZY ŚWIATEM A ZAŚWIATEM" - SPEKTAKL NARRACYJNY Z MUZYKĄ NA ŻYWO

Zerówkowicze wybrali się na spektakl "Między światem a zaświatem" w ramach 18. Międzynarodowego Festiwalu Sztuki Opowiadania „Podaj dalej”.

"MIĘDZY ŚWIATEM A ZAŚWIATEM"

Katarzyna Jackowska-Enemuo, Mateusz Szemraj

Czym jest świat – to wszyscy wiemy. A czym jest zaświat? I gdzie on jest? Na ten temat tyle jest odpowiedzi, ile gwiazd na niebie. W tradycji zaświat nie jest jakimś oddalonym miejscem. Jest tuż obok, obecny, choć niewidzialny, oddzielony od naszego świata granicą cienką jak pajęcza nitka. Bramami do zaświata są ciemne źródła, stare drzewa i sny. I wiele jest istot, które tych bram strzegą, umieją je przekraczać i są naszymi przewodnikami. Wśród opowieści znajdzie się ta o Żmiju, strażniku źródła i jego trzech bardzo dziwnych pytaniach. A także o chłopcu, który musiał w środku zimy jechać za trzeci las po ziele, co w noc najciemniejszą świeci. O tym, się może zdarzyć, kiedy nakarmimy głodnego i zdrożonego wędrowca. Albo o Dziecku, które znalazło Drzewo – Drzewo Śniące Świat, i o dziewczynie, którą na tamten świat i z powrotem poprowadziła złota Pszczoła.

„Między Światem a Zaświatem“ to spektakl narracyjny, z muzyką na żywo, w którym jest miejsce i na zasłuchanie, i na wspólne śpiewanie, i na zgadywanie. 

Oparty jest na książce o tym samym tytule (tekst: Katarzyna Jackowska-Enemuo, obrazy: Nika Jaworowska-Duchlińska, wyd. Albus 2022), nagrodzonej w Plebiscycie Blogerów Lokomotywa i na cyklu podcastów dla II Programu Polskiego Radia.

Katarzyna Jackowska-Enemuo: opowieść, śpiew, akordeon, daf
Mateusz Szemraj: saz, oud, cymbały

LISTOPADOWE CENTRUM KULTURY DLA LICEUM

Kolejna kartka z kalendarza to zaduszki i rocznica odzyskania niepodległości. Pomysł listopadowych zajęć to pokaz dramatu politycznego „Śmierć prezydenta” w reżyserii Jerzego Kawalerowicza.

Historyczne wprowadzenie do filmu poprowadził nauczyciel historii w SKiE, pan Marcin Tomczak. Wspólnie zastanawialiśmy się czym jest niepodległość oraz na czym polega odzyskanie niepodległości.

„ŚMIERĆ PREZYDENTA” (1977’)
reżyseria: Jerzy Kawalerowicz
scenariusz: Jerzy Kawalerowicz, Bolesław Michałek

Akcja filmu dzieje się pod koniec 1922 roku. Pełniący funkcję ministra spraw zagranicznych Gabriel Narutowicz – profesor, inżynier hydrotechnik – nieoczekiwanie dla siebie otrzymuje od prezesa PSL „Wyzwolenie”, Stanisława Thugutta, propozycję kandydowania na urząd prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej. Jego zwycięstwo nad kandydatem Chrześcijańskiego Związku Jedności Narodowej, hrabią Maurycym Zamoyskim, odniesione dzięki poparciu lewicy i mniejszości narodowych (Żydów, Niemców, Ukraińców, Białorusinów), spotyka się z ostrym sprzeciwem endecji. Trwają gwałtowne protesty organizowane przez działaczy Chrześcijańskiego Związku Jedności Narodowej. W wyniku przypuszczonej nań nagonki 16 grudnia 1922 roku Narutowicz ginie z ręki byłego endeka, malarza Eligiusza Niewiadomskiego, w trakcie zwiedzania wystawy w Zachęcie.

Film otrzymał wiele nagród, w tym Złote Lwy i Srebrnego Niedźwiedzia na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Berlinie.