WRZEŚNIOWE CENTRUM KULTURY DLA KLAS 4-6: WPROWADZENIE DO BAROKU

Powrót >>

W tym roku tematem przewodnim jest barok, epoka niezwykle bogata w różnorodne formy artystyczne, w tym muzykę. Aby lepiej zrozumieć kontekst baroku, warto przyjrzeć się wcześniejszym epokom, które miały znaczący wpływ na rozwój muzyki.

Muzyka Starożytnej Grecji była zapisywana literami, a nie w notacji nutowej, co sprawia, że wiele z jej aspektów pozostaje dla nas tajemnicą. 

Zachowało się jedynie sześć hymnów ku czci zmarłych, które dają nam wgląd w ówczesne praktyki muzyczne. W Gardzienicach, zespole teatralnym, podejmowane są próby odwzorowania starożytnej muzyki, wykorzystując instrumenty takie jak lira, lutnia, aulos oraz bębny. Muzyka w tym okresie łączyła w sobie elementy wokalne i instrumentalne, a także recytację oraz taniec, tworząc bogate widowiska.

W kontekście antycznym warto wspomnieć o Teatrze Ghorea, który zorganizował koncert „Antyk”/„Trans/Fotmacja” w Łazienkach Królewskich, oraz o Teatrze Chore, który zajmuje się muzyką antyczną, celebrując jej znaczenie i wpływ na sztukę.

Średniowiecze przyniosło ze sobą muzykę służącą do czci Boga, gdzie dominował śpiew. W tym okresie nie używano instrumentów – zachował się jedynie chorał gregoriański, wykonywany przez mnichów w kościołach, w języku łacińskim. Przykładem jest pieśń „Bogurodzica” z XIII wieku, która ma ogromne znaczenie w polskiej tradycji.

W renesansie muzyka zaczęła ewoluować. Pojawiły się instrumenty takie jak lutnia, a śpiew wielogłosowy stał się powszechny. W tym czasie tańce zyskały na popularności, co wprowadziło nowe formy wyrazu artystycznego.

Barok to epoka, w której podjęto próby odtworzenia sztuki i muzyki greckiej, prowadząc do powstania opery barokowej. Jednym z pionierów tego gatunku był Jacopo Peri, uważany za twórcę opery. 

W baroku nastąpił również powrót do tematyki mitologicznej, a fragmenty pierwszych oper Periego i jego współczesnego, Giulio Cacciniego, stały się fundamentem dla rozwoju opery jako formy artystycznej.